ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਤਾਣੀ ਯਾਰੋ ਉਲਝਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ ,
ਜਿਉਂ-ਜਿਉਂ ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ।

ਟੁੱਟਦੇ ਜਾਣ ਹੁਣ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ  ਬੰਧਨ ਸਾਰੇ ,
ਸ਼ਰਮੋ-ਹਯਾ ਦੀ  ਦੀਵਾਰ ਉਖੜਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ ।

ਪਿਆਰੀ ਹੋਈ  ਹੁਣ ਵਿਆਕਤੀਗਤ  ਆਜ਼ਾਦੀ ,
ਸਾਝੇ ਘਰਾਂ  ਵਿੱਚ ਦੀਵਾਰ  ਉਸਰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ।

ਰਹੀ ਨਾ ਪਹਿਚਾਣ ਕੋਈ ਹੁਣ ਰਿਸ਼ਤਿਆ ਦੀ ,
ਪੱਛਮੀ ਦੀ ਇਹ ਨ੍ਹੇਰੀ ਯਾਾਰੋ ਝੁਲਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ।

ਹੁਣ ਨਾ ਖੜ੍ਹੇ ਦੁੱਖ:ਸੁਖ 'ਚ ਆਢ-ਗੁਆਢ ਕੋਈ ,
ਭਾਈਚਾਰਕ-ਸਾਝ ਵੀ ਹੁਣ  ਖੁਰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ ।

ਗਿੱਲ ਸਮਝ ਨਾ ਆਵੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆ ਦੀ ਪਹੇਲੀ ,
ਕਦੇ ਤਾਂ ਉਲਝ ਜਾਵੇ, ਕਦੇ ਸੁਲਝਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ।

ਮਨਦੀਪ ਗਿੱਲ ਧੜਾਕ
9988111134

ਪਲ-ਪਲ ਬਦਲਦੇ ਯਾਰੋ ਅੱਜ -ਕੱਲ੍ਹ ਕਿਰਦਾਰ ਨੇ ,
ਕਿੱਥੋਂ ਭਾਲੀਏ ਵਫ਼ਾ ਸਭ ਰਿਸ਼ਤੇ ਹੀ ਦਾਗ਼ਦਾਰ ਨੇ I

ਰੰਗ ਬਦਲਣ 'ਚ ਗਿਰਗਟ ਨੂੰ ਵੀ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਮਾਤ ,
ਜਿਹੜੇ ਰਹਿਣ ਦਿਖਾਉਂਦੇ, ਖ਼ਦ ਨੂੰ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਨੇ ।

ਮੂੰਹ ਤੇ ਮਿਠੀਆਂ-ਮਿਠੀਆਂ, ਪਿੱਠ ਤੇ ਮਾਰਨ ਛੂਰੀਆ ,
ਰੱਬ ਹੀ ਬਚਾਏ ! ਇਹ ਕਿਹੋ -ਜਿਹੇ ਕਿਰਦਾਰ ਨੇ I

ਖ਼ੂਬ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣ ਵਿਖਾਵਾਂ ਇਹ ਭਲਾਂ ਮੰਗਣ ਦਾ ,
ਪਰ ਸੜ੍ਹਦੇ - ਭੁੱਜਦੇ , ਅੰਦਰੋ ਖਾਂਦੇ ਇਹ ਖ਼ਾਰ ਨੇ  I

ਕੋਲ਼ ਹੋਵੇ ਜੇੇ ਧੇਲੀ ਸਭ ਬਣਦੇ ਨੇ ਫਿਰ ਯਾਰ-ਵੈਲੀ ,
ਉੱਝ ਮੈ ਕੌਣ ਤੂੰ ਕੌਣ ਇਥੇ ਸਭ  ਮਤਲਬੀ ਯਾਰ ਨੇ ।

ਇੱਧਰ ਦੀਆਂ ਉੱਧਰ, ਉੱਧਰ ਦੀਆਂ ਲਾਉਣ ਇੱਧਰ,
ਕੀ ਕਹੀਏ ਯਾਰੋ ਇਹ ਲੋਕ ਤਾਂ ਮਾਨਸ਼ਿਕ ਬੀਮਾਰ ਨੇ I

ਮਨਦੀਪ ਰੱਬ ਆਪੇ ਕਰੂਗਾ ! ਇਨਸਾਫ਼ ਇੱਕ ਦਿਨ ,
ਭ੍ਰਿਸਟਾਚਾਰੀ ਵੱਢੀ ਲੈ ਕੇ ਕਰਦੇ ਜੋ ਗ਼ਰੀਬ ਮਾਰ ਨੇ I

ਮਨਦੀਪ ਗਿੱਲ ਧੜਾਕ
9988111134